κάσσον

(I)

κάσσον και κάσον, τὸ (AM)

μσν.

το τμήμα τής προίκας, το ένα τέταρτο, που μετά τον θάνατο τής γυναίκας περιερχόταν στον σύζυγο

αρχ.

χοντρό και τραχύ ένδυμα, ιμάτιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού κάσσος* (Ι) με αλλαγή γένους].

————————

(II)

κάσσον, τὸ (Μ)

κράνος, περικεφαλαία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. cassis «περικεφαλαία»].